Filmmaker Boris Gerrets haalt oude wonden van Angolese soldaten open in een poging tot verlossing.
Angolese soldaten, bekend als ‘The Terrible Ones’, vochten ooit mee in de koloniale oorlogen van ‘wit’ Zuid-Afrika. In de jaren ’80 werden zij gerepatrieerd naar het ruïnestadje Pomfret en werden zij ten tijde van de apartheid ingezet als ordetroepen in de townships. Als filmmaker Boris Gerrets jaren later afreist naar Zuid-Afrika en enkele achtergebleven veteranen vraagt naar de rol die zij speelden in de oorlogen, stuit hij op een muur van stilte.
Om deze mannen de confrontatie met het verleden aan te laten gaan, vraagt Gerrets hen te spelen in de verfilming van het evangelie van Judas Iskariot, het ultieme verhaal over verraad. Zo worden zij zowel personages in de documentaire als acteurs in het Bijbelverhaal, waardoor de paradox van het dader- en slachtofferperspectief zichtbaar wordt.
Lamentations of Judas is een aangrijpend beeld van mensen aan de verkeerde kant van de geschiedenis, waarin het bestaan van de vrije wil onderzocht wordt.
Dat Gerrets het perspectief kiest van de veronderstelde slechterik van dat verhaal, stelt hem evenwel in staat de grenzen tussen goed en kwaad verder af te tasten en te onderzoeken waar de wil van het individu botst op de macht van de omstandigheden.
Gerrets laat op een terughoudende manier nadenken over complexe vragen. Wie is slachtoffer, wie dader?